DISPATCHE
11 : Vanaf 26 tot 31 januari
Woensdag
31 Januari : Kinderen
stelden interessante vragen, de klimmers gaven antwoord...
|
Alain
Hubert en René Robert hebben net skiënd de Zuid-Afrikaanse basis
Sanae verlaten, waar ze eergisteren aangekomen waren met een
DC3
Nu trekken ze naar de Duitse basis Neumayer, waar rond 8 februari
de Polarstern zou moeten aanleggen. Het schip zal hen naar Punta
Arenas brengen. Neumayer ligt op ongeveer 220 km van Sanae
De
tocht gaat over een iceshelf vol spleten. Bovendien was het
weerbericht van dinsdag 30 januari niet zo gunstig voor de mannen,
want er werd gewaarschuwd voor storm.
|
In
afwachting van de terugkeer van de mannen, publiceren we hier enkele
vragen van kinderen en de antwoorden van de expeditieleden.
V
: Waarom heeft de beklimming van de laatste 4 m zo lang geduurd?
A : Tijdens de beklimming had elke klimmer een taak. Soms werkte iedereen
op een verschillende hoogte. Om allemaal samen de top te kunnen beklimmen,
moesten we dus op elkaar wachten.
V
: Wat is een portaledge en waarvoor dient ze?
A : Dat is een soort tent die je kunt vastmaken aan een rotswand.
De tent hangt aan slechts één punt vast aan de rots. De klimmers kunnen
erin slapen of schuilen als het slecht weer is. Er zijn tenten voor
één persoon en tenten voor twee personen.
V
: Dragen de klimmers speciale kleding om hun lichaam te beschermen?
A : Neen, ze dragen alleen een valhelm om hun hoofd te beschermen.
V
: We begrepen de woorden kata, spits en skidoo niet. Kan iemand ons
uitleggen waarover het gaat?
A : Een kata is een sjaal uit Nepal of Tibet, die gezegend is door
boeddhistische monniken. De sjaal wordt aan een reiziger geschonken
om hem te beschermen en hem een goede reis te wensen. De reiziger
moet de sjaal dan achterlaten op een plaats waar het waait, zodat
die goede wensen zich zo ver mogelijk kunnen 'verspreiden'. Daarom
heeft Alain een kata achtergelaten op de top van de Holtanna. Een
spit is een soort bout met een moer en een klem om een touw door te
halen. Om de 50 m of op gevaarlijke plaatsen brengen de alpinisten
zo'n spit aan. Zo zitten hun touwen stevig vast aan de rots. Eerst
boren ze een gat in de rots, dan draaien ze de bout erin en draaien
ze de moer erop. Daarin maken ze dan hun touwen vast, zodat ze niet
helemaal naar beneden kunnen vallen als er iets mis gaat. Een skidoo
is een soort motorfiets met ski's eronder waarmee je over de sneeuw
kunt 'rijden'. Het is een heel handig vervoermiddel, want je kunt
er heel wat mee vervoeren en het gaat snel. Ideaal dus voor grote
afstanden. Wanneer het erg koud is, wil de skidoo niet altijd starten,
net als een auto. Dan kan het een tijdje duren voor je hem aan de
praat krijgt. In Blue One zijn er twee skidoo's. Ik wil ook nog uitleggen
wat een cairn is. Dat is een soort monumentje dat je maakt door stenen
op elkaar te stapelen. Zo toon je dat je op die plaats geweest bent.
Dat kan een bergtop zijn, maar ook een weg waar heel weinig mensen
komen.
V
: Welke opdracht hebben jullie gekregen van NASA?
A : De NASA (internationale ruimtevaartorganisatie) heeft ons gevraagd
om nieuwe soorten korstmos te zoeken. Maar belangrijker: we moeten
elektronische thermometers aanbrengen op de rotsen waarop ze groeien.
Zo kan men het hele jaar door de temperatuur daar meten. Die informatie
is interessant voor de NASA. Want tijdens de 'zomer' op de planeet
Mars lijkt het weer daar een beetje op de winter op Antarctica. Door
die korstmossen te bestuderen, kunnen de wetenschappers uitzoeken
of er ooit leven mogelijk geweest is op Mars. De automatische weerstations
op Antarctica zijn via radio en satelliet verbonden met de wetenschappers.
En die techniek kan later misschien ook gebruikt worden op Mars.
V
: Waarom graven jullie putten? Wat zoeken jullie? En hoe diep zijn
die putten?
A : We hebben putten gegraven van 1,5 tot 2 m diep. Dat deden we om
ijs en sneeuw te bestuderen. Op Antarctica hoopt de sneeuw zich al
jarenlang op. En in zo'n put vind je dus sneeuwlagen die soms meer
dan tien jaar oud zijn. Die oude sneeuw kan dan onderzocht worden.
Is hij veranderd in die tijd? Wat is de temperatuur ervan? En de dichtheid?
Tijdens de expeditie hebben wij die putten gegraven zodat wetenschappers
de sneeuw kunnen onderzoeken via satellietfoto's. Ze hoeven dus niet
zelf naar Antarctica te trekken.
V
: Waarom fotograferen jullie sneeuw?
A : We
nemen die foto's voor het onderzoek van sneeuwkristallen. (Zie ook
het antwoord hierboven.) Op de foto's kun je zien hoe groot ze zijn
en welke vorm ze hebben. Dat kan verschillen, afhankelijk van hoe
diep de sneeuwkristallen zitten. Wetenschappers kunnen die foto's
dan bestuderen.
V
: Hoe kun je vanaf een bergtop zien dat er op sommige plaatsen misschien
meteorieten liggen? Zijn er kraters te zien?
A : Of zie je steenbrokken liggen? We weten dat er meer kans is om
meteorieten te vinden op blauwe ijsvlakten. Want daar komen oude ijslagen
aan de oppervlakte. En daarin kunnen meteorieten zitten die duizenden
jaren geleden op aarde gevallen zijn. De klimmers zagen vanaf de top
zo'n interessante blauwe ijslaag. Maar ze lag te ver om ze op ski's
te kunnen bereiken. Kunnen jullie een foto van een meteoriet doorsturen?
Dat zou kunnen, maar we hebben er jammer genoeg geen gevonden. Wat
doen jullie tijdens jullie vrije tijd? We slapen, lezen, schrijven...
Of we komen samen om te praten en te lachen. En natuurlijk maken we
ook lekker eten klaar.
V
: Vinden jullie het niet griezelig om op zo'n steile rotswand te slapen?
Zijn jullie nooit bang?
A : Het gaat zoals alles in het leven. Als je iets niet kent of nog
nooit gedaan hebt, ben je een beetje angstig. In het begin ben je
bang om te vallen, maar na een tijdje word je die afgronden gewend.
En je merkt ook dat je echt wel veilig bent. Dan krijg je meer vertrouwen
en verdwijnt de angst.
V
: Hoe komt het dat jullie niet vallen terwijl jullie slapen?
A : We slapen in een speciale slaapzak die met touwen vastzit aan
de rotswand. We kunnen dus niet vallen.
V
: Hoe kan een vliegtuig landen op ijs?
A : De piloten van de Iliouchine hebben heel veel talent en ervaring.
Voor hen maakt het niet zoveel uit of ze landen op een echte landingsbaan
van asfalt of beton of op een ijsvlakte.
V
: Missen jullie jullie familie niet?
A : Natuurlijk wel. Na twee maanden popelen we echt om onze familie
terug te zien. En we hopen dat onze terugkeer heel leuk zal zijn.
V
: Hebben jullie contact met jullie kinderen?
A : Ikzelf heb er geen (dit antwoord is van Alain Bidart), maar de
teamleden die kinderen hebben wisselen regelmatig e-mails met hen
uit.
V
: Hoe vaak trekken jullie schone kleren aan? 
A : We kunnen onze kleren hier niet wassen. We hebben wel verschillende
pakken en zo bij ons. Op Antarctica is het koud en is de lucht droog,
zodat je hier minder zweet dan elders. Daardoor worden onze kleren
minder snel vuil. Maar het eerste wat we zullen doen wanneer we terug
zijn in Zuid-Afrika, is een lange douche nemen!
V
: Hebben jullie nog andere bergtoppen beklommen na die eerste? Welke?
A : Na de Holtanna hebben André en Alain alle toppen rond het basiskamp
beklommen. Dat waren er een tiental. De meeste daarvan waren nog nooit
door iemand beklommen.
V
: Hebben jullie aan deze expeditie meegedaan om beroemd te worden
of voor jullie plezier?
A : We doen het vooral omdat we erg geboeid zijn door Antarctica en
het uitzonderlijke landschap daar. Het is onze passie.
V
: Is er tijdens het klimmen iemand gevallen?
A : Neen, gelukkig niet!
V
: Hebben jullie nog andere expedities gedaan om jullie voor te bereiden
op deze expeditie?
A : De klimmers werken als gids en gaan dus het hele jaar door op
expeditie in de hele wereld. Ze waren dus al goed voorbereid.
V
: Was de zuidelijke rotspijler van de Holtanna even steil als de noordelijke?
A : Ja, zelfs nog steiler. Soms helde de wand zelfs over, zodat we
boven de afgrond bungelden.
Vrijdag
26 januari : De
enen zijn vertrokken, de anderen blijven klimmen...
Vorige
woensdag hebben Alain, Ronald en René het basiskamp rond de middag
verlaten om "zeilend" naar Blue One te trekken. Ze
zouden het station vanavond of morgen moeten bereiken. Zoals
gezegd zullen ze vandaar eerst naar Sanae reizen en dan naar de Duitse
basis Neumayer, waar ze zullen inschepen op de Polarstern. Normaal
zou er regelmatig radiocontact moeten zijn tussen dit deel van
de groep en de anderen, en vanzelfsprekend ook met het hoofdkwartier.
Ondertussen kunnen de achterblijvers in het basiskamp gewoon niet
ophouden met klimmen! De omgeving is natuurlijk ideaal voor klimmers.
Voor ze vertrokken hebben Hubert en Georges dinsdag nog een laatste
top 'veroverd': de Kintanna, een van de indrukwekkendste toppen na
de Holtanna en de Ulvetanna.
Die
laatste, de Ulvetanna dus, is zo'n beetje het privé-klimterrein van
de Noren, en werd nog niet beklommen door de leden van THE WALL. Daarom
besloten André en Fabrizzio om hem toe te voegen aan hun lijstje van
exploten! Gisteren, donderdag, begeleidde iedereen de twee klimmers
tot aan de voet van de kolos. Die skitocht was een betoverende ervaring
voor Katelijne, die eindelijk de tijd vond om haar taak als 'communicatie-officier'
even opzij te zetten en te genieten van een tochtje door het grandioze
landschap! André en Fabrizzio zouden vandaag de reus moeten bedwingen...
Vandaag,
vrijdag, kregen we van Katelijne een bericht over wat er in de nabije
toekomst gaat gebeuren met de achterblijvers in het basiskamp (Katelijne
Van Heukelom, André Georges, Fabrizzio Zangrilli, Alain Bidart, hier
op de foto)
.
Op
31 januari: opdoeken van het basiskamp en vertrek op ski's en met
de slede naar Blue One. De Iliouchine 76 zal de teamleden normaal
ophalen op 9 februari, terwijl de vlucht van Kaapstad naar Brussel
gepland is op 13 februari.
Ondanks het feit dat er veel speelruimte voorzien is in dat programma,
kan het wispelturige weer op Antarctica, zeker aan het eind van de
zomer daar, ervoor zorgen dat die data van de ene dag op de andere
veranderen. Maar we zullen de families zoveel mogelijk op de hoogte
houden van de toestand.
