The Wall NL suivi

DISPATCHE 3 : VANAF 15 TOT 19 DECEMBER

Dinsdag 19 december, 6 pm : bericht verstuurd door Alain Hubert

Vandaag zijn we begonnen met de beklimming. Ontbijt om 8.00 u. André Georges was al alleen vertrokken om 5.30_u! Opschudding in het kamp, maar de 'chef' (ik dus) bleef rustig, want ik was er zeker van dat hij voor de anderen zou vertrekken. Zo ken ik hem wel. Gisteren lekker gegeten: zakouski met Philadelphia en zalm op zoute biscuitjes, spaghetti met ui (de enige verse groente die we meebrachten, maar intussen natuurlijk diepgevroren), spekjes en room met koriander...

Vandaag hebben we goed werk geleverd. André heeft het eerste vaste touw aangebracht tot aan de eerste moeilijke passage, 250 m boven de kloof tussen de rots en de gletsjer en op 150 m van het basiskamp (op 40 minuten).
Het eerste deel van de beklimming is gemengd: sneeuw, ijs en rots. De rots is typisch voor hier. Het oppervlak ervan is fragiel, maar tegelijk extreem hard. Ik heb al stukjes rood korstmos gevonden, en we zullen er later stalen van nemen en meenemen in steriele potjes.

Nadat we de uitrusting tot aan de kloof brachten, begonnen het naar boven te brengen langs de touwen. Om vaste touwen aan te brengen moesten we met een rawplug en een hamer gaten van 10 mm maken in het graniet. Voor één zo'n gat heb je 12 tot 25 minuten nodig. We hebben er vier gemaakt langs de beklimming en drie op de zekeringsplek aan de voet van de moeilijke strook. Het weer? Dat is al een paar dagen bijzonder mooi! Nooit gezien! We hebben ook jerrycans van 60 l naar boven gebracht om er ijs en sneeuw in te doen en daar water van de maken. Morgen vullen we ze op. We gaan de zekeringsplek verstevigen aan de linkerkant en het foto- en filmteam naar boven brengen. We moeten naar links uitwijken omdat er na de eerste 35 m van de klim een enorme scheur is die er erg onstabiel uitziet. Misschien dondert er morgen wel een stuk naar beneden terwijl we aan het klimmen zijn. De eerste reële gevaren zijn bekend. We moeten dus supervoorzichtig zijn.

Nu wordt bevestigd wat ik vorig jaar al vermoedde toen ik voor dit reusachtige monster stond: de rots heeft enkele heel bijzondere passages voor ons in petto. Toch vinden alle klimmers deze trotse brok rots een prima keuze. Al was het maar om de fantastische omgeving, die vanzelfsprekend subliem is. Eén ding is nu al zeker: we zullen unieke foto's meebrengen...

Iedereen is moe vanavond. Ralph en André zijn erg vroeg onder de wol gekropen. Idem dito voor Daniel Mercier. Zo gaat het trouwens elke dag. Hij is een topsporter, maar wel kwetsbaar. Als hij niet genoeg slaapt, voelt hij zich 'verbrijzeld' zoals hij het zelf zegt. En hier moet je het beste van jezelf kunnen geven.

Alleen de chef, Ronald, René en Jorge hebben besloten te profiteren van het uitzonderlijke avondlicht. Ze zullen enkele interviews afnemen of foto's maken. Je zou Jorge moeten horen vertellen over het licht en het lumen, over het kleurcontrast en de schaduwen! Het is een symfonie van beelden. Katelijne heeft zich heel goed aangepast in onze groep van ongelikte beren! 's Avonds gaat ze in haar eentje een sigaretje roken of naar een minidisc luisteren. Zo wandelt ze met een hoofdtelefoon op de oren over het witte ijs. Een plaatje! Nu moet ik dit verslag afsluiten, want de batterijen geven te kennen dat ze bijna leeg zijn. Groeten aan iedereen!

Dinsdag 19 december :
Het vliegtuig kwam uiteindelijk aan rond 23.30 u, en omdat het weer zowel in Blue One als aan de voet van de Holtanna goed was, zijn we allevier maar meteen vertrokken naar de plek waar we de volgende anderhalve maand zullen doorbrengen. Het tweemotorige vliegtuigje vervoerde ook een groot deel van de bagage van de expeditie; alles wat de vijf klimmers niet konden meenemen op hun sledes.
Het vliegtuig zat zo propvol dat we er zelf nog nauwelijks bijkonden !
De vlucht duurde 20 minuten en de piloot cirkelde een paar keer rond Fenristunga om te zien waar de anderen aan het basiskamp waren begonnen. Wat later, om 1.00 u 's ochtends, landden we op het ijs. Nadat we alles snel uitgeladen hadden en enkele foto's hadden genomen, zochten we ons heil in onze tenten voor de zon achter de bergen verdween.

De volgende dag, zaterdag, waren we bijzonder actief. De hele dag bouwden we aan het basiskamp: tenten opzetten, daaromheen muren van ijs bouwen om ze tegen de wind te beschermen, een iglo optrekken (zie foto), net als een piramide van ijs (zie foto) om de zonnepanelen te ondersteunen.
Het basiskamp begint er echt goed uit te zien ! Die avond vierden we feest met een heerlijk maal: aardappelen en fishsticks met lekker Zuid-Afrikaans bier erbij.

Zondag hebben we het kamp zo veilig mogelijk gemaakt, vooral omdat er op een gegeven moment maar een paar mensen zullen verblijven.
Het is nu al meer dan tien dagen lang prachtig weer. Overdag staat er wat wind, maar 's nachts is het windstil. Natuurlijk zijn de nachten hier flink wat kouder dan in Blue One. In mijn tent is het niet 'warmer' dan -15°C! Omdat ik kan vergelijken met de resultaten van mijn weerstation in Blue One, zal ik jullie op de hoogte houden.

Zaterdag heb ik samen met Daniel Mercier een uitstap gemaakt naar de Holtanna. Gewapend met een verrekijker hebben we de rotswand bestudeerd die we binnenkort zullen trotseren. Het is moeilijk om de afmetingen in te schatten. We weten wel dat de rots 800 m boven het ijs uitsteekt.

Het basiskamp ligt op ongeveer 1600 m van de rotswand. Volgens de klimmers zal de beklimming een grote uitdaging worden, zowel op technisch als op logistiek vlak.
Je kunt goed zien dat er sneeuwhoopjes aan het graniet hangen. Die zullen als waterreservoir dienen tijdens de klim. Maar je moet wel weten dat de klimmers al het water dat ze onderweg nodig hebben moeten meesleuren ! Maar wanneer ze van die sneeuwhoopjes tegenkomen, smelten ze de sneeuw en doen ze die in plastic zakjes, die gemakkelijker te vervoeren zijn.
Er komt ook een dag dat de klimmers niet meer zullen afdalen voor ze aan de grote finale beginnen. Dat betekent dat er heel wat water naar boven gebracht moet worden voor zes personen (vijf klimmers en een fotograaf of cameraman). Bovendien moeten ze eveneens proviand bij zich hebben voor de afdaling aan de andere kant en moeten ze rekening houden met vertragingen door slecht weer.

De zon zal het verloop van de beklimming bepalen. Ze zullen namelijk alleen klimmen wanneer de flank baadt in het zonlicht, want anders is het veel te koud. Ze zullen vier portalegde-tenten bij zich hebben (nvdr: tent die aan de rotswand bevestigd kan worden). Daarin zullen ze koken en slapen, bungelend boven de afgrond.

Vandaag, maandag 18 december, zijn de vijf klimmers vertrokken naar de voet van de rotswand om er een klein basiskamp op te slaan en het nodige materiaal over te brengen. Ze zullen ook reeds de eerste touwen vastmaken aan de rotswand.

Maandag 18 december : Ten aanval !

Inderdaad: de klimmers zijn eveneens zaterdag aangekomen aan de voet van de Holtanna, na een tocht van vijf dagen. Het team van THE WALL is dus voltallig. En het basiskamp is ingericht: een iglotent voor de keuken, een andere voor het communicatiemateriaal (het 'kantoor' zo je wilt), een toilet en een echte iglo bij wijze van voorraadkamer. En natuurlijk zijn er ook de persoonlijke tenten. Een microkosmos aan de voet van het enorme monster van graniet, dat wel lijkt te spotten met de hele expeditie.
Vandaag zullen ze de noordwand van de Holtanna verkennen (rechts op de foto).

Zondag 17 december : Aangekomen in het basiskamp

De voorhoede van de expeditie (Katelijne Van Heukelom, Ronald Ross, Alain Bidart, René Robert en Jorge, de cameraman) zijn zaterdagnamiddag aangekomen aan de voet van de prachtige berg. De vlucht duurde nauwelijks een half uur en het basiskamp werd meteen ingericht. Hoewel we sinds zaterdag geen nieuws meer ontvingen, hebben de vijf klimmers intussen wellicht ook het basiskamp aan de Holtanna bereikt. Om jullie een idee te geven van wat de mannen te wachten staat: ze zullen de rechterflank beklimmen...