Een
zeer interessante kaart van de ijskap op de noordpool
Zaterdag
30 maart (day 34) :
|
In
het paasweekend knijpt ons team er eventjes tussenuit.
Dat betekent dat u op zaterdag, zondag en maandag geen LIVE
verslag van op het noordpoolijs mag verwachten.
Uiteraard pikken we op dinsdag 2 april de draad meteen weer
op.
We wensen u een vrolijk paasfeest.
|
Vrijdag
29 maart (day 33) : En nu sneller...
Elke
dag komen de mannen dichter bij het moment waarop ze eindelijk hun
identified flying objects (hun zeilen) kunnen bovenhalen. Dan kunnen
ze gaan racen tegen de tijd op een ijsvlakte die de omvang heeft
van heel België.
Ook al snijden we het thema nauwelijks aan tijdens ons satellietgesprek
(Iridium), elke dag wordt duidelijker dat het bijna zover is. De
situatie op het terrein wordt beter en elke dag wordt het een stukje
kouder. Dit is alvast zeker :
1/ Het ijs verandert langzaam van kleur ; dat is een feit ; ze hebben
dus ouder en minder gefragmenteerd ijs voor de boeg.
2/ De ijsdrift begint hen langzaam in westelijke richting te stuwen
in plaats van naar het zuidzuidwesten zoals de afgelopen 72 uren.
De afdrijving zit dus weer op haar normale schema. Ze dreven vandaag
slechts enkele honderden meters af, tegenover 2 tot 3 kilometers
de voorbije dagen.
3/ Een zoveelste test met de zeilen vanochtend : eens te meer blijkt
de techniek op punt te staan; ze hebben slechts een wind van 6 km/u
nodig om hun toverspullen uit te halen en te vliegen als de wind.
4/ De mannen blijven een verbazende conditie etaleren. Ze zijn niet
alleen goedgemutst aan de telefoon, ook de foto van afgelopen woensdag
bewijst hun goede luim. Ze zijn er klaar voor. Het moreel, toch
de drijvende kracht achter dit avontuur, is helemaal intact. Gelooft
u ons niet ? Kijk dan morgen, zaterdag, maar naar het televisiejournaal
van 13 en 19 uur op de VRT; u zult zich rekenschap geven van de
mentale en fysieke weerbaarheid van beide avonturiers...
4e
aflevering in het relaas van Nansen : 29 maart 1895
We
vervolgen ons adembenemende verslag van Nansen, dat zich dag op
dag 107 jaar geleden afspeelde.
Vandaag valt Johansen in het water en hij kan zich nauwelijks op
het droge hijsen; de twee mannen kennen een witte dag (white out),
ze kunnen de putten en hobbels op het ijs niet langer onderscheiden
en het terrein wordt steeds slechter...
Johan
Deschuyffeleer, de grote baas van Compaq Belgium
aan het woord over de expeditie
 |
|
Met
de patron van Compaq
|
|
We
hadden een gesprek met de nummer 1 van Compaq Belgium, Johan Deschuyffeleer,
over Compaq Pole II. Werpt de investering van het bedrijf in dit
avontuur ook vruchten af? Welke impact heeft de expeditie binnen
de schoot van de onderneming? Komen het imago en de boodschap die
men via de beide poolreizigers wil communiceren, goed over? Heeft
de samenwerking met Alain Hubert ook enig nut bij de waarschijnlijke
(bijna zekere, maar men moet de stemmen hertellen) fusie met Hp
(Hewlett-Packard) ? Antwoord op deze vragen van de grote baas…
die door iedereen bij de voornaam wordt genoemd en die zelf ook
iedereen met de voornaam aanspreekt... Bedankt Johan.
Donderdag 28 maart (day 32) : sledes die grienen, knarsetanden en
wenen...
De
twee mannen maken zich niet druk. Ze beseffen uiteraard dat ze een
behoorlijke achterstand hebben op het voorziene schema (ongeveer
25 km per dag) maar ze geven zich niet gewonnen. Integendeel. 
Ze weten dat het inherent is aan avonturen om waar nodig het geweer
van schouder te veranderen. Zoals ze zich nu voortdurend aan hun
omgeving moeten aanpassen. Alles gaat heel geleidelijk, één
stap voor de andere, zoals de gerespecteerde Didier Goetghebuer,
de vroegere gezel van Alain, altijd zei. Zo bespaar je je krachten
maximaal; je gaat pas voluit als het moment daar is. Op die manier
probeer je zover mogelijk te komen.
De sfeer blijft uitstekend ondanks alles - zelfs ondanks die verduivelde
ijsdrift die hen 's nachts doet afdrijven en hen overdag ophoudt.
De noordoostenwind gaat keren, dat staat vast. Het ijs wordt elke
dag wat vriendelijker. We staken hier op het HQ ook ons licht op
via onze medewerkster Gigi Johnson. Zo blijkt dat het mooie weer
blijft aanhouden en dat de drift hen weldra in de goede richting
zal stuwen.
Mooi
open weer vandaag, 6u30 onderweg, nog steeds niet geskied, heel
koud (-35° C), slechts tweemaal open water overgestoken. De
beide mannen zijn extreem geconcentreerd op hun taak... Het wordt
's avonds in de tent niet langer helemaal donker...
|
PS
: ik ben zeer opgezet met al uw lovende woorden over de dagelijkse
opvolging van onze site en al deze pagina's. Ik heb jammer
genoeg niet de tijd om ieder van u persoonlijk te antwoorden,
maar ik dank iedereen vriendelijk
Michel Brent
|
Woensdag 27 maart (day 31) : " We zijn in een ander land.."
 |
|
Gesprek
van 27 maart
|
|
De
ijsvlakte wordt eindelijk open... Het duo bevindt zich nu op een
effen vlakte met veel dikker ijs. De typische ridges van de compressiezones
(gebieden waar de ijsplaten tegen elkaar stoten) worden minder talrijk
er is gelukkig ook veel minder open water. Daarom zei Alain daarstraks
"dat ze in een ander land waren". Een hele geruststelling
voor het team op het terrein en de ploeg op het thuisfront...
We
ontvingen vanochtend
nog twee andere foto's via de via iPaq.
Klik op de foto's om ze groter te maken.
Helaas
! Er blijven nog steeds de vele bewegende ijsplaten (groter dan
de voorbije dagen maar nog steeds erg gevaarlijk) die ze moeten
oversteken; de platen stoten en botsen tegen elkaar en schuiven
soms gewoon onder elkaar door... Dat gebeurt allemaal terwijl de
mannen vrolijk rondlopen op zo'n plaat...
En er is de wind die al enkele dagen onveranderlijk uit het noorden
en het noordoosten blaast. Dat verontrust de beide mannen want ze
willen stilaan hun zeilen bovenhalen (de teller draait al warm,
grapte Dixie). Maar de wind staat verkeerd en zou wel eens een serieuze
spelbreker kunnen zijn...
Tenslotte
moeten ze ook rekening houden met de ijsdrift. In plaats van hen
richting noorden te helpen, stuwt het ijs hen naar het westen en
zelfs het zuidwesten.
7
uren gestapt vandaag, - 32° C (de koudste dag sinds het begin
van de expeditie, omwille van de wind), mooi open weer...
We
ontvingen vanochtend nog twee andere foto's via de via iPaq. Klik
op de foto's om ze groter te maken.
Alain
Hubert over zijn trainingsmethodes en andere weetjes...
Aan
de vooravond van zijn vertrek trok Alain Hubert een uurtje voor
ons uit op het hoofdkwartier. Tijd om een stand van zaken op te
maken. 
Hij had het daarbij niet alleen over zijn trainingsmethodes - en
de vergelijking met die van zijn metgezel - maar ook over zijn gevoelens
op dit zo belangrijke moment. Verder sprak hij over zijn rol als
leider van de expeditie. De steeds terugkerende thema's van de expeditie-onderneming-avontuur.
Zo vertelde hij over zijn angsten die telkens aan zo'n momenten
voorafgaan. Voor hem roept de vijandige omgeving van de noordpool
ook een zevende zintuig in het leven ... Alsof hij ter plaatse geboren
is. "Ik heb een dierlijke kant in me, vertelt hij, en ik
ben gek op dit terrein met ijs dat voortdurend beweegt. Waar je
op elk moment moet uitkijken, altijd op gevaar beducht..."
Open
hier de tekst van het persbericht
Dinsdag 26 maart (day 30) : in de catacomben, 9 - 4 = 5 !
Wat
een pech ! Dixie en Alain moeten al weken zwoegen in onmenselijke
omstandigheden (sinds hun vertrek dertig dagen geleden, hebben ze
welgeteld vier uren kunnen skiën !). En nu worden ze geconfronteerd
met een nieuw, totaal onverwacht obstakel: een noordenwind en een
negatieve westelijke ijsdrift. Dat betekent dat de afdrijving van
het ijs hen terugvoert richting Siberische kust. Ze moeten zich
niet alleen uitsloven zoals de slaven in de tijd van de piramides,
maar nu moeten ze zich ook nog eens dubbel plooien om niet achteruit
te boeren !
Vandaag hebben ze 7u30 gestapt. Ze dachten dat ze ongeveer 9 km
waren gevorderd, maar aan het eind van de dag realiseerden ze zich
dankzij een GPS (Global Positionning System) positiebepaling dat
ze 4 km minder hadden afgelegd. Spelbrekers: de combinatie van een
felle noordenwind en de bewegingen van het ijs. 9 km - 4 km = 5
km...
Niet te verwonderen dat ons dagelijkse satellietgesprek eerder in
mineur verliep. "Wat een verschrikkelijke toestand. Je
hebt geen idee welke inspanningen Dixie en ik hier de hele dag moeten
leveren om die verduivelde sledes voort te sleuren en ons een weg
te banen tussen de ridges, zo vertelde Alain twee uur geleden.
Ik noem het de catacomben van de noordpool. Er is echt geen beter
woord voor. Tot morgen..."
Voor de eerste keer publiceert antarctica.org videobeelden van de
diverse expedities - tot dusver zijn er 15 filmpjes. Klik op het
icoontje rechts en lees in elk geval eerst de aanbevelingen bovenaan
onze " VIDEO " pagina.
De kwaliteit van de gepubliceerde documenten is niet altijd even
uitmuntend. Toch wilden we alles publiceren omdat het gaat om uitzonderlijke
beelden van het poolgebied en/of om documenten die enkele grootse
momenten tijdens de verschillende avonturen in beeld brengen.
Maandag 25 maart (day 29) : tevreden over hun dag... / Eerste foto's
rechtstreeks van op de ijskap
De
foto's die we vandaag publiceren, zijn de eerste foto's die we ontvingen
via de iPaq van Compaq (op de twee
foto's onderaan : het koppel walrussen en Alain op de rug gezien)
sinds het vertrek van het team naar het ijs. We kregen ze pas
nu omdat er stilaan meer zon is (de zon staat hoger aan de hemel).
De beide mannen kunnen voortaan makkelijker de batterijen opladen.
Zo kunnen ze ook foto's versturen.
Terwijl
we ons op het hoofdkwartier van de expeditie enigszins ongerust
beginnen te maken over de langzame vordering van de tocht, blijven
de twee reisgenoten er de moed in houden. Ginds ver weg op die immense
ijsvlakte, waar geen mens voor hen ooit een voet zette. Ze kunnen
hun ski's nog steeds niet gebruiken en ze blijven dus marcheren.
De ene stap na de andere, een verbeten trek om de mond, zoals ze
het zelf beschreven in het satellietgesprek van vandaag. Hun sledes
als molenstenen achter hen aan zeulend. Resultaat : 7 km vandaag
na 8 uur stappen, rekening houdend met een westelijke drift van
400 meter in de voorbije nacht. Een knap resultaat, vinden ze zelf.
Het
had nochtans beter gekund, als Dixie deze ochtend bij het ontwaken
niet bijna oog in oog had gestaan met een ijsbeer (op nauwelijks
tien meter), toen hij even van de tent wegging om zijn behoefte
te doen. Ditmaal was het dier echter minder geïnteresseerd
dan zijn soortgenoten op vrijdag 22 maart. Toch moesten ze wachten
tot het dier afdroop (natuurlijk zo traag mogelijk) vooraleer ze
hun dag konden starten. Ze braken hu kamp uiteindelijk anderhalf
uur later dan gewoonlijk op: 11u30 in plaats van 10 am.
Positief
: het terrein wordt inderdaad geleidelijk meer open. Er kan over
langere afstanden worden geskied. "We beginnen nu te denken
dat het loodzware gewicht van de sledes het skiën al die tijd
onmogeljik heeft gemaakt, vertrouwde Dixie ons daarstraks toe, als
ze straks lichter worden, zullen we zeker beter kunnen glijden..."
Vandaag
gaan we verder met het boeiende relaas van de avonturier Nansen,
dat zich dag op dag 107 jaar geleden afspeelde. De ontdekkingsreiziger
is gekwetst aan de pols - een snijwonde tot op het bot ; de mannen
zijn zo uitgeput dat ze dikwijls in slaap vallen tijdens het eten
; verder een woordje uitleg over de organisatie van hun kamp en
de zorg voor de honden...
Tweede aftocht op de noordpool; we vernemen zopas dat de Australische
tandem Jarvis - Treseder (op het traject Arktichewski - noordpool)
heeft afgehaakt op dezelfde dag als de Chinees Liu Shaoshuang. We
weten op dit moment niets meer over de reden van hun opgave. Vast
staat dat het poolgebied niet erg gastvrij lijkt dit jaar …
Morgen
publiceren we onze nieuwe VIDEO pagina met een tiental interessante
documenten. Daaronder beelden van het vertrek van onze twee ijsfanaten.
To
display the pevious follow up, please click
on related week below the button "Dispatches"
