Zondag 07 april (day 42) : Geen contact met de expeditie vandaag
Zaterdag 06 april (day 41) : Een dagje zonder geschiedenis
Het
terrein is nog nauwelijks een gespreksthema tijdens onze dagelijkse
satellietgesprekken met de expeditie; we dreigen immers in herhaling
te vallen. Een dagje goed, een dagje slecht, nu eens goed ijs, dan
weer slecht….
Vandaag
was nog een vrij behoorlijke dag, want onze beide avonturiers hebben
een paar keer hun kleine zeilen kunnen uithalen (de wind is naar
het oosten gedraaid, 10 à 15 km/u). Maar ze kregen op hun
ski's ook wel de nodige kuilen en bulten voor de voeten geschoven,
meer dan eens met een pijnlijke val tot gevolg. Echter zonder veel
gevolgen voor het vervolg van de tocht. Aan het eind van de middag
wachtte hen weer een nieuwe ijschaos.
Mooi
weer vandaag, -32° C 's ochtends, -22° C 's avonds, de zon
gaat nog nauwelijks onder, flink gevorderd (11,2 km), ze zijn voorbij
het punt van 79° N….
Vrijdag 05 april (day 40) : "We zijn ten einde raad…"
Alain
en Dixie hebben gelijk. Bijna een totale blackout gisteren en vooral
eergisteren op die vervloekte ijskap die weer helemaal dichtzat
(zie 3 april). De moed zonk hen in de schoenen.
Bruuske verandering in het landschap vandaag; voor de eerste keer
sinds het begin van de expeditie kregen ze niet te maken met open
water (gisteren ook al niet). Ze moeten dus niet langer tijd verliezen
met het oversteken van watergeulen. Bovendien is de horizon weer
wat opengebroken en lijkt de ijskap er minder chaotisch en een stuk
vlakker uit te zien. Alain en Dixie konden vandaag ook het grote
zeil weer eens bovenhalen en lekker glijden op de tonen van de wind.
Het duurde alleen niet erg lang, nauwelijks een uurtje, maar het
volstond om nieuwe mentale krachten op te doen. Zodat ze ook weer
maximaal konden genieten van het grandioze spektakel rondom hen.
"Je kan je niet voorstellen hoe mooi het ijs is, gaf Hubert
nog mee op het einde van ons satellietgesprek (Iridium), maar gelukkig
schieten we veel filmbeelden en kunnen jullie straks meegenieten
van deze zalige ogenblikken. Onvergetelijk…"
Vooral
aan het eind van de dag, wanneer ze zich over het logboek buigen
en zich zoals elke avond realiseren dat ze nog 1240 km van de pool
verwijderd zijn, worden ze wel eens bevangen door een vleugje wanhoop.
Op dit moment weten ze al dat ze de integrale oversteek van de Noordelijke
IJszee niet zullen volbrengen. Toch willen ze alle pronostieken
openlaten. "We moeten nog een tweetal weken wachten, vertelde
Dixie, pas dan kunnen we de verschillende mogelijke scenario's analyseren.
Alleen al het bereiken van de noordpool blijkt in deze extreme omstandigheden
een hele uitdaging te worden."
7u30
gestapt vandaag, temperatuur -30°, ze voelen ondanks alles dat
de lente in het land is, lichte zuidoostenwind de hele dag, meer
wind 's avonds, Dixie kwetste zich gisteren bij een val licht aan
het been (niet ernstig), Alain heeft voortdurend last van natte
voeten en ze beginnen te vervellen, spieren en gewrichten worden
op de proef gesteld…
|
Begin
volgende week, maandag of dinsdag, volgt een andere interessante
publicatie: een interview met Jean-Louis Etienne van vorige
woensdag, 3 april, aan de vooravond van zijn vertrek naar
de noordpool (audio en tekst).
|
Donderdag 04 april (day 39) : Geen contact met de expeditie vandaag,
maar wel een interessant dossiertje…
Elk
jaar wordt begin april op zo'n 100 km van de noordpool (zie
onze kaart met de noordpoolexpedities) een tijdelijke basis
geopend. Die basis is voornamelijk bestemd voor toeristen die de
noordpool wel eens willen zien. Ze kunnen dan te voet de 100 km
afleggen tussen de basis en die mythische plek.
Hier
vindt u het verhaal van die basis in een tekst van Christian de
Marliane van Cepolex.
We
publiceren ook een tekst die een jaar geleden reeds op onze site
stond. Het is het verhaal van een niet meer zo jonge Belgische toerist
die op Barneo was om met andere toeristen de afstand Barneo-noordpool
te overbruggen. Maar hij kwam niet geheel onbeschadigd uit zijn
avontuur (hier
klikken voor zijn verhaal).
Woensdag 03 avril (day 38) : een inktzwarte dag...
 |
|
Gesprek
van 3 April
(In het Engels)
|
|
Slechte
sfeer op het ijs. De voortekenen van betere condities van de afgelopen
dagen werden niet in realiteit omgezet op het ijs. Of nog niet...
De chaos op het ijs is erger dan ooit (zie één van
beide foto's), het open water houdt hen voortdurend op, overvloedige
sneeuwal bedekt het ijs, de wind staat uit het noorden en de klare
hemel op de foto van gisteren (zie hieronder - foto van dinsdag
2 april) zit plots potdicht. De twee mannen zien enkel een onafgebroken
aaneenschakeling van reusachtige ijsblokken zover het oog reikt.
Noordenwind, 5,3 km afgelegd, nog 1255 km tot aan de noordpool,
moreel bergafwaarts...
Zie
onze vergelijkende kaart van de andere noordpoolexpedities in het
voorjaar van 2002
Morgen
publiceren we de geschiedenis van de toeristische basis Barneo,
die elk jaar door Cerpolex
begin april wordt geopend en een maand later wordt gesloten; vanuit
dit station kunnen toeristen de sensaties van een poolavontuur ervaren
op het traject Barneo -> noordpool, of exact 200 km die gewoonlijk
met ski's worden afgelegd.
Dinsdag 02 avril (day 37) : " Elke dag een nieuw gevecht ...
"
U
kunt het duidelijk zien op de bijgaande foto (vandaag verstuurd
via het Iridium systeem en de iPaq van Compaq): het terrein wordt
open en het ijs wordt elke dag toegankelijker. Vandaag hebben de
twee avonturiers bijvoorbeeld een halfuurtje kunnen skiën.
Hun
vorderingen zijn niet echt spectaculair, maar wanneer een avontuur
zo verschrikkelijk moeilijk wordt, telt elk detail dat als positief
kan worden ervaren. Het terrein is nog steeds niet geschikt om echt
snel vooruit te komen, maar het ijs was vandaag weeral beter dan
gisteren (ongeveer 1,20m dik). "Goed voor het moreel..."
Er
blijven natuurlijk watergeulen - zoals het kanaal dat ze op de foto
aan het oversteken zijn - die zowat na elke kilometer hun weg versperren.
Zinloos om de powerkites boven te halen, want de mannen zouden de
zeilen te vaak weer moeten opplooien en opbergen. Onnodig tijdverlies.
Dankzij
de foto die ze vandaag verstuurden, krijgen we een beter idee van
hun kadans. Om de geul op de foto over te steken - een kanaal doorheen
een strook met jong ijs van enkele dagen oud; dus ijs van ongeveer
tien cm dik - hebben ze ongeveer een uur nodig.
Dat was vandaag het geval voor de lead op de foto. Alleen al het
vast- en losmaken van de sledes om ze om te vormen tot een catamaran,
kost hen twintig minuten. Als er geen ijs in de watergeul drijft,
moeten Dixie en Alain natuurlijk geen ijs breken en zijn ze in een
halfuurtje aan de overkant.
7
uren gestapt vandaag, - 22° C, 8,13 km afgelegd, wind uit het
zuidzuidoosten en opnieuw een gunstige ijsdrift naar het noorden.
Samenvatting
van de drie laatste dagen : de nachtmerrie duurt voort...
Heel
veel schrik gehad zaterdag ; opnieuw een beer. Alain en Dixie waren
zich aan het klaarmaken om een geul van 15 meter breed over te steken.
Zodra de " boten " in het water lagen, stak er een wind
op van 60 km/u die hen recht in het gezicht blies en de golven op
het water tot 40 cm hoog deed opwaaien. Ze waren verplicht om achteruit
te varen en 
weer
aan wal te gaan op de plaats van vertrek. Toen stond hun hart stil
: aan de rand van het water stond een ijsbeer op hen te wachten.
Wat nu gedaan ? Proberen sterker te zijn dan de wind of… een
groot risico nemen. Uiteindelijk plooiden ze zich dubbel, ook al
door de aanwezigheid van het roofdier op de ene oever, en slaagden
ze er in extremis in om de andere kant te bereiken. De schrik klonk
nog door in Alains stem toen hij het verhaal vertelde
over de telefoon.
Opnieuw
veel watergeulen tussen het ijs die laatste drie dagen. De ijskap
beweegt en scheurt voortdurend. In de nacht van zondag op maandag
raakten ze plots geïsoleerd (in hun tent) op een ijsplaat van
zo'n twaalf m². Rondom hen alleen maar water. Opnieuw paniek...
Een onprettige, eenzame ervaring.
Dixie had een verrassing in petto om paasdag wat op te vrolijken:
hij had wat zeewier bij in zijn slede en nadien hebben de mannen
wat gekaart.
Update 1 april (in English) |
Van
zaterdag 30 maart tot gisteren hebben de mannen in realiteit 28
km afgelegd naar het noorden, de temperatuur wordt zachter, -20°
C, een dikke laag sneeuw bedekt de scheuren in het ijs, wat de tocht
een stuk gevaarlijker maakt, opnieuw zuidenwind... Kortom, de nachtmerrie
duurt voort...
To
display the pevious follow up, please click
on related week below the button "Dispatches"
