Een nieuwe kaart met gedetailleerde posities

Zondag 14 april (day 49) : De hele nacht ziek, blijvende kopzorgen...

Ook al horen we hun stem bijna dagelijks via de satelliet (Iridium), ook al ontvangen we regelmatig e-mails via de iPaq, we kunnen ons maar moeilijk echt voorstellen in welke omstandigheden de beide topsporters zich daar moeten behelpen.
Gisteren hoorden we dat ze tegen wind en stroom bleven vorderen (het gesprek was eerder kort); vandaag kregen we het laatste nieuws over de situatie op de ijskap.

Gesprek van 13 april (in het nedernlands)

Alain en Dixie zijn nog steeds ziek ; Alain heeft een maagzweer en hij ziet verschrikkelijk af - zeker als hij de slede moet voortsleuren. Dixie heeft de hele nacht geen oog dichtgedaan ; hij heeft voortdurend overgegeven - een serieuze indigestie. "Ik denk dat ik een vergissing heb gemaakt, bekende Alain, want om enkele milligrammen te winnen - die eeuwige jacht op het gewicht - heb ik het vetgehalte van onze dagrantsoenen lichtjes verhoogd tijdens de voorbereiding bij Arnaud Tortel. Ik denk dat het die minieme extraatjes zijn die de laatste dagen het verschil hebben gemaakt. Mijn fout..." Aan de lijst met kwalen moeten we nog de voeten van Alain toevoegen, die helemaal verveld zijn (het is steeds vochtig in hun schoenen), en een knie (Dixie) die niet helemaal in orde is.

Als je dat allemaal weet en je ziet welke enorme afstand ze nog moeten afleggen (op zondagavond bevonden ze zich nog op 1178 km van de pool) en vooral welke onophoudelijke tegenslagen ze sinds het begin van hun tocht 50 dagen geleden moeten verwerken (het begon met een uitstel van acht dagen voor hun vertrek), dan zou je denken dat de twee de moed laten zakken. Dat ze een mentale klop krijgen, meer rust nemen of beslissen dat de komedie lang genoeg geduurd heeft….
Niets van dat alles : 24 uren rust volstonden. Ondanks al hun kwalen en hun pijn, hebben ze de draad weer opgenomen en gaan ze er zo hard mogelijk tegenaan. Stappen, blijven stappen, de sledes trekken en aan niks anders denken - pure Zen. Dan pas denken aan een gunstige afloop van hun avontuur. Want we zijn al half april en het uur van beslissen komt nader.
Gisteren blies een noordenwind hen zeven uren lang in het gezicht, de kou werd er nog erger door (-38° C 's avonds), ze stapten 6 km en ze deden dat vandaag nog eens over; 12 kilometer in twee dagen. Terwijl ze weten dat ze bij een zuiden- of zuidoostenwind die er gewoonlijk staat op dit deel van de ijsbank en in dit seizoen, gemakkelijk 30 of 40 km zouden hebben afgelegd. Want het ijs wordt in elk geval vlakker, zoals we constateren op de kaarten van de Russische vorsers en zoals het duo de laatste dagen zelf op het terrein kon vaststellen...
In die moeilijke omstandigheden zet de Compaq Pole II expeditie zich door...

Zaterdag 13 april (day 48) : Geen gesprek vandaag...

Mis maandag de publicatie niet
van een erg interessant dossier over
de manier waarop de mannen zich oriënteren op het noordpoolijs

Een handige globale kijk? Bezoek
onze vergelijkende tabel van alle lopende expedities
met rechtstreekse links naar hun sites
en naar de betreffende pagina's op onze site

Vrijdag 12 april (day 47) : onze twee Belgen nemen hun toevlucht tot de Zen filosofie...

We ontvingen deze middag een korte e-mail via de iPaq (Compaq) met hun positie van de dag. Daarna volgde een satellietgesprek met de melding dat ze opnieuw vertrokken waren op het vermaledijde ijs en dat Alain beter was (geen buikpijn meer). Maar ook… dat ze er niks meer van snappen.
De ijsdrift heeft hen vandaag minstens 4 km achteruit gezet (8 km op de teller, terwijl ze hadden geschat dat ze er 12 hadden gedaan), de noordenwind verhindert dat ze hun zeilen kunnen gebruiken terwijl het terrein nog nooit zo vlak is geweest sinds het begin van de expeditie. De kou doet zich voelen, - 38° C vanavond (er is een uurverschil van 7 uur (+) tussen Brussel en de expeditie), terwijl het toch al half april is. De ijsdrift die alle richtingen opzoekt, nu eens naar het noorden, dan weer naar het westen of het zuiden... "Wat zijn we hier toch komen zoeken ? klaagde Dixie over de telefoon... Het is bizar, alles keert zich tegen ons... We denken aan niks meer, we hebben slechts één keuze : onze toevlucht nemen tot Zen..."

Toch een straaltje hoop : de verbetering van het ijs die we constateerden op de kaarten van onze Russische vrienden (zie onze nieuwe close-up kaart) wordt zwart op wit bevestigd op het terrein. Zou het langverwachte mirakel dan toch voor morgen zijn?

Mis maandag de publicatie niet
van een erg interessant dossier over
de manier waarop de mannen zich oriënteren op het noordpoolijs

Een handige globale kijk? Bezoek
onze vergelijkende tabel van alle lopende expedities
met rechtstreekse links naar hun sites
en naar de betreffende pagina's op onze site

Donderdag 11 april (day 46) : : Gedwongen rustdag...

Eerste rustdag voor de expeditie. Maar noodgedwongen, want Alain Hubert is ziek. Overgeven, koorts, keelpijn en pijn aan de lever (met al dat vet dat ze elke dag oplepelen...). Al met al niks ernstigs voor deze uitzonderlijke man. In hun apotheek zitten alle nodige medicamenten. En Hubert kent dit soort situaties.
Hun grootste probleem is niet een tijdelijke lichte ziekte, maar het feit dat ze door vandaag ter plaatse te blijven weer eens 3 km terugdrijven: die verduivelde ijsdrift. Gisteren bevonden ze zich op 1195 km van de pool; vanavond moeten ze daar nog eens drie km bij tellen!
Maar morgen vertrekken ze weer vol goede moed.

Het allerlaatste nieuws over de andere noordpoolexpedities die nauwelijks sneller vooruit komen dan de twee Belgen. Een derde opgave : die van Mike Horn. Hij staakte gisteren zijn tocht naar de pool wegens ernstige vrieswonden aan de vingers.
Klik op het ikoontje links voor een beknopt verslag en op dat van rechts voor een bezoek aan onze speciale pagina's over de andere expedities (updates zijn voor later).

Zie okk ons vergelijkende kaart
met de progressie van de diverse expedities

Woensdag 10 april (day 45) : Neen, ze geven het niet op…

In tegenstelling met wat je links en rechts kan lezen, zijn Alain en Dixie helemaal niet van plan om het op te geven. Uiteraard hebben ze hun doelstellingen moeten herzien en zijn ze erg ontgoocheld omdat ze niet zijn geslaagd in hun opzet, met name een integrale oversteek in volstrekte autonomie. Intussen sloven de twee mannen zich al 45 dagen uit en gaan ze hun uiterste best doen om hun voedselvoorraad van 100 dagen helemaal op te maken en om de noordpool te bereiken. Ze stappen acht uren per dag als bezetenen. Vandaag bijvoorbeeld hebben ze besloten om verder te stappen en hun arbeid van elke dag te verrichten, in plaats van een snipperdag te nemen omdat Alain gisteren een zware verkoudheid had. Wie in dergelijke omstandigheden hun opgave aankondigt, begrijpt niets van dit grote avontuur. Dag aan dag, stap voor stap, obstakel na obstakel. Geen fractie van een seconde hebben ze overwogen om hulp te roepen en zich te laten evacueren door de mensen van Cerpolex.
Die laatste optie wordt trouwens steeds minder waarschijnlijk, als we horen wat de twee vandaag over hun dag te vertellen hadden. Als we die informatie vergelijken met de gegevens die ons bereiken uit Sint-Petersburg over de situatie op de ijsvlakte (hieronder klikken voor laatste nieuws), dan blijkt dat ze enkele tientallen km effen ijs zonder veel compressiezones voor de boeg hebben. "Als ik in vorm was geweest, zei Alain, gedurende de zes uren die we vandaag hebben gestapt, dan hadden we de hele afstand met onze zeilen kunnen afleggen. Zo gunstig was het terrein. Maar met mijn verkoudheid wou ik geen risico's nemen. We hebben nog een lange weg te gaan…"

Iets meer optimisme dus, opnieuw erg koud (-30° C), Alain had problemen met zijn slaapzak (afgelopen nacht voelde hij het ijs smelten op zijn dijen), zes uren gestapt, 1,5 km terug afgedreven gedurende de nacht, schitterende landschappen, Alain heeft gezwollen lymfeklieren, Dixie is in topconditie en helpt zijn makker zoveel hij kan…

In afwachting van het gesprek van de dag vindt u
een nieuwe kaart met gedetailleerde posities van de leads
ten opzichte van het parcours van de beide mannen
(een interessant document gebaseerd op satellietgegevens
die we regelmatig ontvangen via het Ice Center
/ Arctic and Antarctic Research Center in Sint-Petersburg, Rusland).

Dinsdag 9 april (day 44) : Vechtend voor elke meter met het verstand op nul

Gesprek van 9 april

Bis repetita : zelfs al zijn Dixie en Alain fysiek in vorm (Alain is wel heel wat kilo's afgevallen maar hij weet natuurlijk niet precies hoeveel) en zit het moraal hoog, ze verblijven nog altijd op die duivelse ijsvlakte die maar niet wil veranderen. Vandaag, zo vertelden ze tijdens een kort gesprek, was de zwaarste tot nu toe, de ridges zijn onmogelijk te nemen, de enige manier is om er zich tussendoor te laten glijden, maar hoeveel krachten eist dat wel niet !
Geen open water gelukkig. Maar ook geen enkele horizon die doet hopen op een vlakke ijsvlakte die hun vooruitgang kan bespoedigen.
8 uur werk, met maar 7 km op de teller, een temperatuur die 's avonds zakt tot -28° -30° en, deze morgen, niet hoger kwam dan -22°C.
Toch hebben ze ondertussen kunnen genieten van een adembenemend landschap met een zon die gedeeltelijk verhuld werd door een horde cirrhus en een hardnekkige mist die boven het ijs zweefde.
" Het is waanzin, merkte Alain op. Ik vraag mij af wat hier gebeurd op die afschuwelijke ijsvlakte. Uiteindelijk weten we zelfs niet meer waar we zijn. Nog nooit, tijdens geen enkele van mijn expedities, heb ik mezelf ooit zo moeten geven. Een waarachtige nachtmerrie… "

Enkeke gegevens voor het dagelijkse gesprek

Interview Jean-Louis Etienne, 3 avril (in het frans)

Voor het vertrek van de expeditie naar de Noordpool waar hij zal worden afgezet in een cabine en zich zal laten mee drijven emt de ijsdrift (een interessant project, zie onze rubriek "Other Expeditions / Live" in het Engels), heeft de franse ontdekker-doctor Jean-Louis Etienne ons een interview toegezegd.

Klik hier om de tekst van het interview en enkele foto's te doen verschijnen waaronder die van de capsule " Polar observer " waarin de franse ontdekker gedurende drie maanden zal gaan leven.

Wachtende op het " live " verslag van de dag,
kunt u alle ontvangen foto's van de expeditie
(nu nog zonder legende) bekijken van sinds
het verblijf op het ijs (25 februari)

Bezoek de site " The world on line ", een productie
van de BBC World Service, het PRI (Public Radio International)
en de WGHB en luister naar het interview dat het station
via satellite verbinding (iridium) had met
Dixie Dansercoer en Alain Hubert afgelopen vrijdag

Maandag 08 april (day 43) : Acht uren gestapt en slechts elf kilometer verder… de nachtmerrie houdt aan...

Zevende week in de hel en 43ste dag van onmenselijke inspanningen. Wij dachten hier op het HQ - en ongetwijfeld vele sitebezoekers samen met ons - dat de lucht eindelijk aan het opklaren was, dat het open water stilaan tot het verleden behoorde en dat onze poolgangers eindelijk opgelucht adem zouden kunnen halen. Sneller vooruit zouden komen. Maar vandaag werden Alain Hubert en Dixie Dansercoer eens te meer geconfronteerd met scheuren in het pack en met brede watergeulen die hen de weg versperden. De witte hel blijft haar wrede lied zingen.

Rond 11 am was Alain driftig aan zijn slede aan het sleuren, toen die plotseling weggleed en in een watergeul terechtkwam, die onze schrijnwerker niet had opgemerkt. Veel schrik, trillende benen en dan woede. Hij had gelukkig zijn skistokken om te vermijden dat hij op zijn beurt zou vallen.

Ons gesprek was eerder kort - begrijpelijk gezien hun slecht humeur. Daarom maken we vandaag de balans op van het eerste gedeelte van de expeditie. Dit is ook meteen de tekst van onze zesde Newsletter die we wekelijks sturen naar geïnteresseerden die de expeditie niet via onze site kunnen volgen.

Hier vindt u de tekst van onze Newsletter

 

To display the pevious follow up, please click
on related week below the button "Dispatches"